خود به خود!

نوشته‌های حامد، چیز دیگری‌ست. اصلا انگار، تصویرگری‌اش در همه‌نوعی فوق‌العاده‌ست و در محرم، دکتری دارد. مطالبش ارزشمندند. من این مطالب مفهومی و کنایی و محاوره را به هزاران هزار وعظ از واعظان ترجیح میدهم. چون عینی هستند. ملموس. محسوس. و آنچه عینی باشد، تأثیر می‌گذارد... پیشنهاد می‌دهم دو پست آخرش را بخوانید و پست‌های آینده‌اش را هم پیگیر باشید. 

آی‌دی اینستاگرام : hamedaskari777

کلمات کم می‌آیند برای وصف سعادت‌مندیِ شهید حججی و برکت وجودی‌اش. می‌دانید؟ باور دارم که در این دنیا هیچ حرکتی به تصادف محض نمی‌رسد. اینکه او انتخاب شود برای داعشیان ملعون. اینکه او زمانی خبر آسمانی شدنش بیاید و آدم‌ها واقعیت‌شان را نمایان کنند. و اینکه پیکر بی‌سرش زمانی به ما برسد که وسط محرم باشیم. من می‌گویم تصادفی نیست و پیام روشنی دارد: کلُّ یومٍ عاشورا و کلُّ ارضٍ کربلا... تا شرک و کفر هست، مبارزه هست. و تا مبارزه هست ما هستیم. 

دیروز باران یکسره بارید. امروز هم دارد می‌بارد. خلاصه‌اش اینکه این دو روز را گفته بودم آدم بشوم بروم دوجا حداقل چند صدای دیگر هم بشنوم! ولی آخر در این باران که نمی‌شود. شلاقی باریدن‌های رشت یعنی باید زیر دوش راه بروی حتی اگر چتر بالای سرت باشد! امروز و فردا نکنید. آب‌وهوا مفصل تغییر می‌کند گاهی... 

راستش، باید قضیه را یکسره کرد. باید حقیقت را پذیرفت. باید پذیرفت که دیگر درست‌شدنی نیست. دیگر باید قبول کرد. دست از تلاش برداشت. به انتظار نشست. به انتظار انتهای دنیا، تا دیگر تمام شود. لعنتی، تمام شود. باید به این امید داشت که شاید دوباره به دنیایی دیگر بازگردیم برای جبران. باید پذیرفت که این دنیا و اعمالمان تباه شده است و تمام. لعنتی، تمام. 

+ از آن ناامیدی‌هایی که زیاد هم بیراهه و بی‌هوده نیست.